farma kurcząt

Gąsiorek (dzierzba gąsiorek) (Lanius collurio) - niewielki ptak wędrowny z rodziny dzierzbowatych. Poszczególne podgatunki zamieszkują:
L. collurio collurio - kontynentalną Europę poza Półwyspem Iberyjskim i Krymem oraz północnym skrajem kontynentu, a także Azję Mniejszą i Anglię. Zimuje w środkowej i południowej Afryce. Występuje w Polsce - średnio liczny ptak lęgowy, przeloty V i VIII-IX.
L. collurio kobylini - Lewant, północną Mezopotamię, Kaukaz i Krym. Zimuje w środkowej i południowej Afryce.
Cechy gatunku 
Występujący w Polsce L. collurio collurio: samiec - wierzch głowy i kuper popielaty, plecy i wierzch skrzydeł rdzawe. Przez oko czarna pręga. Ogon czarny o białej nasadzie i brzegach, dziób i nogi również czarne. Samica - wierzch rdzawobrunatny, biały, poprzecznie prążkowany spód, przez oko ciemniejsza, lecz również brązowa plama. U młodych barwy jak u samicy, lecz prążkowanie również na grzbietowej stronie ciała.
Wymiary średnie 
dł. ciała ok. 17-20 cm
rozpiętość skrzydeł 30 cm
waga ok. 30 g
Biotop 
Brzegi lasów, młodniki i otwarte przestrzenie z pojedynczymi skupieniami krzewów.
Gniazdo 
Na ciernistych krzewach lub drzewach, zwykle niezbyt wysoko. Zbudowane z korzonków, kłączy, czasem dokłada patyki; wysłane drobnymi korzonkami i trawami.
Jaja 
W liczbie 5 do 6 (często w gnieździe jajo kukułki).
Wysiadywanie 
Jeden lęg w roku, jaja wysiadywane są przez okres około 14 dni, głównie przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po 12-15 dniach.
Pożywienie 
Głównie owady, ale nie stroni również od małych kręgowców - małych ptaków, gadów i ssaków. Często robi zapasy nabijając zdobycz na ciernie lub ostre gałązki.
Ochrona 
Objęty ochroną gatunkową ścisłą.

Bażant (bażant szlachetny, bażant łowny, bażant kolchijski) (Phasianus colchicus, dawniej również P. cochlinus) - średni, zasadniczo osiadły (choć samce mogą koczować) ptak z rodziny kurowatych, zamieszkujący deltę Wołgi, Kaukaz i Zakaukazie oraz pas od Iranu po Mandżurię i północną część Półwyspu Indochińskiego. Introdukowany w całej Europie (na południu już w starożytności), Ameryce Północnej, Japonii, na Hawajach i w Nowej Zelandii.

W Polsce aklimatyzowano różne podgatunki, stąd rozmaitość występujących u nas ptaków. Samce - najczęściej zielona głowa z metalicznym połyskiem i dwoma małymi czubkami, wokół oczu naga czerwona skóra, na szyi biała obroża o różnej szerokości. Rdzawo złote plecy z fioletowym połyskiem, pióra zakończone jasno. Pstre barki z łuskowym rysunkiem, przód brązowoczarny z połyskiem, pióra szaro zakończone. Brzuch czarny. Ogon żółtobrunatny z czarnym pręgowaniem, znacznie wydłużony. Samica mniejsza, wierzch popielatorudy o nieregularnym, poprzecznym prążkowaniu, spód jaśniejszy, nieomal pozbawiony plam. Stosunkowo często występują osobniki ciemniejsze z przewagą barwy zielonej, fioletowej lub brunatnej.

Wykształciło się wiele lokalnych odmian bażanta, czego wynikiem jest duża liczba opisanych podgatunków. Obecnie wyróżnia się ich 31[1]:
P. c. colchicus Linnaeus, 1758 - podgatunek nominatywny
P. c. torquatus Gmelin, 1789 (bażant obrożny)
P. c. mongolicus Brandt, 1844
P. c. decollatus Swinhoe, 1870
P. c. elegans Elliot, 1870
P. c. formosanus Elliot, 1870
P. c. shawii Elliot, 1870
P. c. chrysomelas Severtzov, 1875
P. c. persicus Severtzov, 1875
P. c. strauchi Przewalski, 1876
P. c. vlangalii Przewalski, 1876
P. c. principalis P. L. Sclater, 1885
P. c. septentrionalis Lorenz, 1888
P. c. talischensis Lorenz, 1888
P. c. tarimensis Pleske, 1889
P. c. satcheuensis Pleske, 1892
P. c. zerafshanicus Tarnovski, 1893
P. c. turcestanicus Lorenz, 1896
P. c. hagenbecki Rothschild, 1901
P. c. pallasi Rothschild, 1903
P. c. bianchii Buturlin, 1904
P. c. karpowi Buturlin, 1904
P. c. kiangsuensis Buturlin, 1904
P. c. zarudnyi Buturlin, 1904
P. c. suehschanensis Bianchi, 1906
P. c. alashanicus Alpheraky & Bianchi, 1908
P. c. sohokhotensis Buturlin, 1908
P. c. rothschildi La Touche, 1922
P. c. edzinensis Sushkin, 1926
P. c. takatsukasae Delacour, 1927
P. c. europaeus Hachisuka, 1937

(źródło: wikipedia.pl)